چهل عدد کمال است و انسان کمال خویش را از سرچشمه های جوشان و زلال عاشورا تا ارعین یافته است.  

به یاد کربلا دلها غمگین است

دلا خون گریه کن چون اربعین است

اربعین حسینی تسلیت باد.

زینب من مدافع حرم باش …

تاسوعای حسینی بر همه ی شیعیان تسلیت باد.

ما همه اثرگذاریم …

شهادتت مبارک

یکی از سخت‌ترین صحنه‌های کربلا صحنه شهادت حضرت علی‌اصغر علیه‌السلام است که امام(ع) در آن سخت گریست.

 حجت‌السلام و المسلمین محمدعلی مروی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه خراسان، ضمن بیان این مطلب اظهار کرد: براساس مقاتل در دو موضع اباعبدالله الحسین علیه‌السلام با صدای بلند گریه کردند، یک مورد در شهادت حضرت عباس علیه‌السلام بود که با آن علاقه و محبت این دو برادر به هم و خدمات حضرت عباس به امام حسین علیه‌السلام امری طبیعی بود.

 وی ادامه داد: اما صحنه دوم مربوط به شهادت علی اصغر است که بر روی دست پدر بزرگوارش هدف تیر حرمله قرار گرفت و به شهادت رسید. عظمت و سنگینی این صحنه از گریه بلند امام حسین علیه‌السلام و نیز اینکه بر اساس روایات، خدا این مصیبت را به امام حسین علیه‌السلام تسلیت گفت معلوم می‌شود. حتی در روایاتی از امام باقر علیه‌السلام آمده است که “وقتی امام حسین دستان مبارکش را از خون گلوی علی اصغر پر کرد و به آسمان پاشید قطره‌ای از این خون به زمین باز نگشت.” اینها همه نشانه‌های عظمت و سختی این مصیبت بود.

 مروی افزود: اما نکته درخشان این ابتلا جمله‌ای است که امام حسین علیه‌السلام در این موضع بر زبان مبارکش جاری کرد. طبق نقل تاریخ ایشان رو به طرف آسمان نمود و فرمود: ‌«هَوَّنَ عَلَیَّ ما نَزَلَ بی أَنَّهُ بِعَیْنِ اللّهِ» (این مصیبت بر من آسان است، چرا که در محضر خداست).

 با عنایت بخورم زهر، که شاهد، ساقی است با محبّت بکشم درد، که درمانم از اوست

 این مدرس جامعه المصطفی العالمیه عنوان کرد: این صبر و آرامش امام حسین(ع) در برابر این صحنه‌های دردناک نشان از آن دارد که آن حضرت به اعلا درجه مقام رضا و تسلیم در برابر حضرت حق رسیده بود. امام حسین علیه‌السلام عاشق پاکباخته‌ای بود که در کربلا از همه هستی خویش برای رضایت معشوق گذشت و فانی در محبت خدا شد. وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ (غافر 44)

 این پژوهشگر دینی تصریح کرد: در اصطلاح قرآنی، تفویض به معنای برگرداندن و واگذاری کارها به خداوند متعال است. در نتیجه تفویض با توکل و تسلیم معنای نزدیک به هم دارند. آنچه سبب تفاوت است، اعتبارهای مختلف است؛ یعنی به این اعتبار که بنده آنچه را که به ظاهر، منسوب به خودش بوده، به خدا بر‏گرداند و خود را از همه امور برکنار بداند و هیچ کاری را به خود برنگرداند؛ چنین حالتی را تفویض می‌‏گویند،اما توکل نامیدن این واگذاری به این اعتبار است که بنده پروردگار متعال را به عنوان وکیل خود می‌‏گیرد تا هر تصرفی که خواست، در کارهای او انجام دهد.

 این کارشناس مذهبی اظهار کرد: نامیدن این مقام به تسلیم هم به این اعتبار است که بنده خاضع و تسلیم محض در برابر هر اراده‌‏ای است که خدای سبحان در باره‌‏اش بکند، و هر کاری را که از او بخواهد اطاعت می‏‌کند. پس تفویض، توکل و تسلیم مقامات سه‌‏گانه‌‏ای از مراحل عبودیت هستند.

 وی افزود: در سلسله مراتب، توکل از همه پایین‌‏تر و سطحی‏‌تر است و از آن دقیق‌تر و بالاتر تفویض، دقیق‏‌تر و مهم‌‏تر از آن تسلیم است.(طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏17 ص ۳۳۴،)

 مروی خاطرنشان کرد: مؤمنانی هستند که چنان معرفتشان بالا می‌رود که تمام خواسته‌های آنان چیزی نیست جز آن چیزهایی که خدای متعال دوست دارد. بالاتر از این، کسانی هستند که سخن دل آنان با خداوند این است که ما اصلا برای خود چیزی نمی‌خواهیم و اگر بنا باشد خواسته‌ای را مطرح کنیم چیزی جز آن‌چه تو می‌خواهی تمنا نمی‌کنیم.

این کارشناس مذهبی افزود: اگر انسان چنین رابطه‌ای با خداوند پیدا کند از توکل هم فراتر می‌رود. زیرا توکل این است که انسان تلاش خود را برای رسیدن به خواسته‌اش کافی نمی‌بیند و خود را نیازمند یاری می‌بیند. اما از آنجا که غیرخدا را هم مخلوقاتی محتاج به خدا می‌بیند تنها بر خدا که همه هستی از اوست اعتماد می‌کند و از او یاری می‌جوید.

 وی ادامه داد: اما مرتبه بالاتر این است که اصلا خواسته‌ای نداشته باشد جز آنچه خدا می‌خواهد. چنین مرتبه‌ای «رضا» به معنای خشنودی به خواست خدا نام دارد. البته همه این حالات مراتب دارند و چنانکه مرتبه عالی توکل، تفویض است، مرتبه عالی رضا هم تسلیم است.

یکی درد و یکی درمان پسندد

یکی وصل و یکی هجران پسندد

من از درمان و درد و وصل و هجران

دپسندم آنچه را جانان پسندد

 این کارشناس مذهبی در پاسخ به این سوال که حال چگونه می‌توان به مقام رضای الهی دست یافت، عنوان کرد: اعتقاد یک انسان مؤمن این است که همه موجودات و همه وقایع از خداوند صادر شده است و خداوند حکیم و خیرمطلق است. نظام هستی نیز نظام احسن و اصلح است و آن‌چه بر انسان مؤمن می‌گذرد مصلحت اوست که خداوند برای او خواسته است. معرفت به این حقایق کافی است تا انسان بداند اعتراض به قضای الهی، نادرست و خلاف عقل است. از امام صادق(ع) روایت شده است: قال اللَّه عزوجل عبدی المؤمن لا اصرفه فی شی‏ء الا جعلته خیرا له فلیرض بقضائی. خداوند فرمود “بنده مؤمنم را به هر سو بگردانم برای او خیر است. پس باید به قضای من راضی باشد و کسی که خداوند را اینگونه بشناسد، می‌تواند راضی به قضای الهی باشد. “

 مروی خاطرنشان کرد: اگر چنین معرفتی به خداوند در اثر طاعت از پروردگار و انس با او با محبت همراه شود، رضایت از قضای خداوند حاصل می‌شود؛ زیرا محب، همه چیز محبوب را دوست دارد و اراده و فعل او را بر اراده و فعل خویش ترجیح می‌دهد. قضای الهی حتی اگر آزردگی جسم بنده مؤمن را پدید آورد، چون او می‌‏داند که این آزردگی ناشی از اراده و فعل محبوب است آن را خوش می‌دارد؛ زیرا محبوب او حکیم و خیرخواه است و خداوند آنچه را برای مؤمن مقدر می‌‏کند که به مصلحت اوست.

 این کارشناس مذهبی عنوان کرد: کسی که رنج و درد جراحی را برای دست یافتن به سلامتی تحمل می‌کند هیچگاه از عمل طبیب آزرده خاطر نمی‌‏شود و حتی از او سپاسگزار است. حال تصور کنید که طبیب، حکیمی بی‌‏خطا و محبوبی بی‌‏نظیر باشد، در این صورت رضایت از فعل او قطعی است.

 وی ادامه داد: نکته دیگری که از آموزه‌های اسلام استفاده می‌شود این است که مجموع این عالم با همه عظمت و کثرت‌ و تنوع موجودات آن، همچون تابلوی بزرگ واحدی است که از ترکیب رنگ‌های مختلف شکل گرفته است. زیبایی این تابلو به داشتن رنگ‌های گوناگون است. خوشی‌ها در کنار سختی‌هاست که معنا پیدا می‌کند و اگر در دنیا سختی نباشد تابلو دنیا تنها یک رنگ ساده بیشتر نخواهد داشت. سخت‌ترین و ناگوارترین حادثه‌ای که ما در عالم سراغ داریم داستان کربلاست.

 این مدرس جامعه‌المصطفی العالمیه گفت: اما همین حادثه را در مجموع که نگاه کنیم می‌بینیم منشأ خیرات و برکات فراوانی شده است. هنگامی که از جهت عاطفی به این حادثه می‌نگریم اشک انسان جاری می‌شود، اما در همان حال در سجده آخر زیارت عاشورا با نگاه به آثار و برکات آن می‌گوییم: «اللَّهُمَّ لَکَ‏ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ‏ عَلَی مُصَابِهِم‏؛ خدایا! تو را ستایش می‌‏کنیم ستایش سپاس‏گزاران بر مصیبت‌های آنان.»

 این پژوهشگر دینی تصریح کرد: این نگاه به حوادث تلخ کربلا در واقع برخواسته از همان اعتقاد قلبی است که هر چیزی که در این دنیا اتفاق می‌افتد در پیشگاه حضرت دوست است و اگر او بر ما این سختی را می‌پسندد، ما نیز آن را بر خود می‌پسندیم و اگر دیدگاه ما در برابر سختی‌های این دنیا این‌گونه باشد در این صورت تحمل مشقات و ناگواری‌هایی که خارج از اراده ما بر ما وارد می‌شود آسان خواهد شد. نکته مهم این است که انسان علی‌رغم تلاش و سعیی که برای زندگی خویش دارد بداند که مؤثر اصلی در این عالم خداست و تقدیر زندگی خود را به خدا بسپارد که در این صورت خداوند هم بهترین مقدرات را برای او رقم خواهد زد.

 وی افزود: از حضرت رضا سلام‌الله‌علیه نقل شده است که فرمود: خدای متعال می‌فرماید«وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی وَ ارْتِفَاعِی فِی عُلُوِّی لَا یُؤْثِرُ عَبْدٌ هَوَایَ عَلَی هَوَاهُ إِلَّا جَعَلْتُ غِنَاهُ فِی قَلْبِهِ وَ هَمَّهُ فِی آخِرَتِهِ وَ کَفَفْتُ عَلَیْهِ ضَیْعَتَهُ وَ ضَمَّنْتُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ رِزْقَهُ وَ کُنْتُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ حَاجَتِهِ وَ أَتَتْهُ الدُّنْیَا وَ هِیَ رَاغِمَة؛ قسم به عزت و جلالم و بلندی مقامم! بنده‌ای خواسته مرا بر خواسته خویش ترجیح نمی‌دهد مگر اینکه بی‌نیازی‌اش را در قلبش و همتش را در آخرتش قرار می‌دهم و تنگ‌دستی او را کفایت می‌کنم و آسمان‌ها و زمین را ضامن رزق او خواهم نمود و خود برای تأمین حاجت او هستم و دنیا در کمال نرمی به سوی او خواهد آمد.»

 حجت‌الاسلام و المسلمین مروی عنوان کرد: امیدواریم که خداوند توفیق حرکت در مسیر رضای الهی را نصیب همه ما بگرداند.

منبع : www.isna.ir

امام سجاد چهارمین امام ما شیعیان است. پدرش امام حسین علیه‌السلام بود. به امام سجاد علیه‌السلام زین‌العابدین هم می‌گویند. سجّاد یعنی کسی که زیاد به سجده می‌رود و زین‌العابدین هم یعنی زینت عبادت کنندگان.

روز عاشورا که امام حسین علیه‌السلام شهید شد، امام سجاد علیه‌السلام نیز در کربلا حضور داشت. البته چون آن روز بیمار بود، نتوانست به میدان جنگ برود. بیماری او به حدی بود که حتی نمی‌توانست بنشیند.

خدا خواست که امام سجاد علیه‌السلام زنده بماند و راه پدرش را ادامه بدهد.

با پایان نبرد، عده‌ای از دشمنان می‌خواستند حضرت امام سجاد را شهید کنند ؛ اما حضرت زینب؟عها؟ جلوی آن‌ها را گرفت.

پس از حادثه‌ی عاشورا، اسیران اهل بیت را به شهر دمشق بردند. دمشق پایتخت حکومت یزید بود. امام سجاد علیه‌السلام ، درکاخ یزید شجاعانه سخنرانی کرد و به معرفی خاندان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم و دفاع از آنان برداشت. مردم شهر دمشق، تازه فهمیدند که این اسیران مظلوم، فرزندان پیامبرند.

از سخنان امام سجاد علیه‌السلام همه به گریه افتادند و به شدت اشک ریختند. یزید عصبانی شد. خیلی ترسید که مبادا آبرویش برود. برای همین، از ادامه‌ی سخنرانی امام سجاد علیه‌السلام جلوگیری کرد.

امام سجاد علیه‌السلام هیچ‌گاه حادثه‌ی عاشورا را از یاد نبرد. او تا آخر عمر از این حادثه‌ی بزرگ سخن می‌گفت و یاد آن روز را زنده نگه می‌داشت. چشمش که به آب می‌افتاد، گریه می‌کرد. وقتی می‌پرسیدند:« آقا چرا گریه می‌کنی؟»

حضرت می‌فرمود:« زیرا در روز عاشورا به حیوانات و درندگان اجازه دادند که آب بنوشند، ولی به پدرم اجازه ندادند.»

روزی یکی از دوستان امام به او گفت:« آیا غم و اندوه شما درباره‌ی عاشورا پایان نمی‌یابد؟» امام فرمود:« جلوی چشم من پدر و برادر و عمو و هفده نفر از بستگانم را کشتند. پس چطور غم و اندوه من پایان یابد؟»

امام علیه‌السلام به نماز خود خیلی اهمیت می‌داد. هنگام نماز، رنگ چهره‌اش تغییر می‌کرد و در حال نماز، غرق گفتگو با خدا می‌شد.

آن حضرت، پیش از نماز به خودش عطر می‌زد. درمحل همیشگی نمازش یک شیشه عطر داشت که برای نماز از آن استفاده می‌کرد.

امام سجاد به دعا خیلی علاقه داشت و خیلی دعا می‌کرد. او در دعاهای خود، اخلاق اسلامی و مسایل دینی را به مردم آموخت. از آن بزرگوار دعاهای بسیاری به دست ما رسیده است. بخشی از این دعاها در کتابی به نام «صحفیه‌ی سجادیه» جمع‌آوری شده است. همه‌ی دعاهای این کتاب از امام سجاد علیه‌السلام است.

صحیفه‌ی سجادیه‌، 52 دعا دارد که موضوع هر دعا با دیگری فرق می‌کند. دعای باران، دعا برای پدر ومادر، دعا برای اخلاق خوب، بعضی از مشهورترین دعاهای صحیفه‌ی سجادیه‌اند.

منبع: کتاب من امام سجاد علیه‌السلام را دوست دارم، نوشته‌ی حجه‌الاسلام غلامرضا حیدری ابهری، روزنامه افق حوزه، www.ofoghhawzah.com

1. تارهای عنکبوت برای طعمه قابل رؤیت نیست. در فضای مجازی نیزانسانها، دشمن و دامی را که برای او پهن شده، نمی‌بینند.

2. همان‌گونه که تارهای به طعمه چسبیده به طعمه اجازة رهایی و نجات را نمی‌دهند. فضای مجازی نیز با جاذبه‌ها وتنوع خاص خود اجازة جدایی را به مخاطب و کاربر نمی‌دهد.

3. تمام تارهای عنکبوت به هم وصل و با یکدیگر مرتبط هستند. تارهای گسترده شده در فضای مجازی نیز با یگدیگر ارتباط مستقیم و محکمی دارند.

4. طمعة اسیر شده در تار عنکبوت هر چه در این تار بیش‌تر دست و پا بزند، عنکبوت را در رسیدن به خود بهتر یاری می‌کند. مخاطبان و طمعه‌های فضای مجازی نیز هرچه در این فضا فعالیت‌ بیش‌تری داشته باشند، با آسیب‌های خطرناک‌تری مواجه می‌شوند.

5. تارهای عنکبوت برای اهداف خاص عنکبوت طراحی شده‌اند. فضای مجازی فعلی نیز با تمام جاذبه‌ها و کاربردهایش در راستای اهداف طراحان به کار گرفته می‌شوند.

6. در طراحی تارهای عنکبوت نهایت دقت و ظرافت برای رسیدن به اهداف به کار برده شده است، در فضای مجازی نیز طراحان، متخصصان و متفکران این شبکه نهایت دقت و ظرافت را به کار برده‌اند.

7. عنکبوت برای کشتن طمعة خود زهر خود را وارد بدنش می‌کند، فضای مجازی نیز با زهر دروغ، شایعه، مسائل جنسی، ایجاد شبهه، اتلاف وقت، سرگرم کردن طعمه به جاذبه‌ها و شگفتی‌های خود و… روح و روان او را می‌کشد و دنیا و آخرت وی را تباه می‌کند.

8. عنکبوت برای تمام حشرات دام می‌گسترد، نه فقط گروه خاصی، در شبکة مجازی نیز برای تمام افراد با هر فرهنگ، دین، سن، جنس، شخصیت و گرایشی دام می‌گستراند.

منبع: شبکه عنکبوتی، محمّد کهوند، اداره کل تبلیغات و پژوهش‌های تبلیغی، انتشارات : ذکری، قم، 1395، ص 113- 112 .