اي آب فرات از كجا مي آيي؟

ناصاف ولي چه با صفا مي آيي! خود را نرساندي به لب خشك حسين،

ديگر به چه رو به كربلا مي آيي.

حريمت قبله ي جانم/ بود حب تو ايمانم
تو را هر لحظه مي خوانم/ رضا جانم، رضا جانم
منم مست ولاي تو/ گدايم من گداي تو
نهادم سر به پاي تو/ رضا جانم، رضا جانم

 حق، معرفت به هر نگاهم داده / در حلقه ی عشق خویش راهم داده 
اینها همه علتش فقط یک چیز است / ایرانی ام و رضا پناهم داده . . .
میلاد مسعود ولی نعمت ما، آقا امام رضا(ع) مبارک

ای آن که غمت مسئله آموز من است
شور غم تو در دل پرسوز من است
روزی که حسین! بر تو من گریه کنم
سوگند به تو که بهترین روز من است