روزى يك از غلامان امام حسين (ع ) مرتكب گناهى شد كه سزاوار مجازات گرديد، امام حسين (ع ) دستور داد تا او را با چند ضربه تاءديب كنند.
غلام صدا زد: اى آقاى من و الكاظمين الغيظ
(يعنى خدا در قرآن مى فرمايد: از صفات پرهيزكاران اين است كه خشم خود را كنترل مى كنند).
امام حسين (ع ) فرمود: رهايش كنيد.
غلام دنبال آيه فوق را خواند: و العافين عن الناس
(از ويژگيهاى پرهيزكاران اين است كه از ديگران عفو مى كنند).
امام حسين (ع ) به او فرمود: تو را بخشيدم .
غلام گفت : اى آقاى من والله يحب المحسنين
(خداوند نيكوكاران را دوست مى دارد)
امام حسين (ع ) فرمود: تو را در راه خدا آزاد كردم ، و يك برابر آنچه به تو داده ام براى تو باشد(58).
به اين ترتيب امام حسين (ع ) با كمال بردبارى و احترام به يكايك جمله هاى آيه قرآن (134 سوره آل عمران با غلام خود برخورد كرد.

داستانهاى شنيدنى از چهارده معصوم عليهم السلام مؤ لف : محمد محمدى اشتهاردى