نکند باز کنی بار خودت از پشتم
وا نکن پیش خلائق دگر آقا مشتم
عشق تو گوهر پرقیمت اجداد من است
ارثیه بود رسیده به من از ده پشتم
جرم من خاطره های سفر کرب و بلاست
هست بر روی ضریحت اثر انگشتم
.
.
.
بر گوش جانم میرسد آوای زنگ قافله
این قافله تا کربلا دیگر ندارد فاصله