درباره کمالات معنوی و سجایای اخلاقی امام صادق(ع) در همه کتب رجال و سیره ، سخنها بسیار است. حافظ ابونعیم اصفهانی می گوید : امام ناطق و پیشتاز مراحل کمال ابو عبدالله جعفر بن محمد صادق(ع) روی به عبادت و خضوع آورده و عزلت و خشوع را به ریاست و اجتماعات ترجیع داده بود او بعد از نماز عشاء و گذشتن پاسی از شب انبانی از نان و گوشت و مقداری پول بر دوش می گرفت و به در خانه فقرای مدینه می رفت و آنها را بین فقرا تقسیم می کرد . آنان هنگامی ولی نعمت خود را شناختند که آن حضرت وفات یافت . مالک بن انس که یکی از ائمه مذاهب چهارگانه اهل تسنن است می گوید : من مکرر به حضور امام صادق(ع) می رسیدم و او را پیوسته در یکی از سه حال می دیدم یا نماز می گزارد و یا روزه دار بود و یا قرآن می خواند و هرگز چشمی مانند او را ندیده و گوشی نظیر آن را نشنیده و هرگز به قلب انسانی برتر از جعفر بن محمد از نظر دانش و عبادت و پرهیزگاری خطور نکرده است . در عظمت علمی و شخصیت فرهنگی حضرت صادق (ع) این نکته کافی است که او در مدت امامت خود توانست چهار هزار عالم برجسته تربیت کند که هر کدام شخصیتی بزرگ و عالمی کم نظیر بودند . ابو حنیفه می گوید : من او را دانا ترین فرد تشخیص دادم زیرا او آگاه ترین آنها به عقاید مردم زمان خود بود. درباره صبر امام نقل است که در مصیبتی که برایشان وارد شده بود فرمودند: ما اهل بیت قبل از مصیبت فعالیت خود را انجام می دهیم ولی چون مصیبت آمد راضی و تسلیم تقدیر الهی هستیم. از دیگر سجایای امام، حلم او بود چنانکه نقل کرده اند روزی غلامش را دنبال کاری فرستاد و چون غلام دیر کرد خود حضرت به دنبال آن کار رفت و در وسط راه دید غلام خفته است. حضرت او را باد زد تا بیدار شود. سپس به او فرمود: خوب است شبها بخوابی و روزها کار کنی.

پی نوشتها:
1 - مجموعه زندگانی چهارده معصوم (ع) ، تالیف حسین عمادزاده ، ج 2، ص251 و252.