وظایف منتظران مهدی در زمان غیبت
در زمان غیبت امام زمان (علیه السلام) منتظران آن حضرت چه وظایفى بر عهده دارند؟

در تفكر شیعى انتظار موعود به عنوان یك اصل مسلّم پذیرفته شده، و از آن به عنوان برترین اعمال یاد شده و تأكید شده است كه منتظر فرج باشید و از رحمت خدا مأیوس نباشید (به جهت طولانى شدن غیبت) چرا كه بهترین اعمال در پیش خداوند انتظار فرج است.

از بررسى اخبار و روایات معصومین(علیهم السلام)وظایفى چند در عصر غیبت براى منتظران استفاده مى شود:

1 ـ شناخت حجت خدا و امام زمان (علیه السلام): مهم ترین وظیفه ى یك فرد منتظر تلاش براى كسب معرفت نسبت به وجود مقدس امام زمان (علیه السلام) است; چرا كه انسان بدون شناخت امام و منزلت او نمى تواند وظیفه ى خود را در رابطه ى با او تشخیص دهد. در روایت آمده است: «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة». «هر كس بمیرد و امام زمان خویش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است.»

2 ـ تهذیب نفس و كسب فضایل اخلاقى (خود سازى فردى): منتظر واقعى همیشه در صدد كسب فضایل اخلاقى و آراسته شدن به صفات خوب انسانى است.

3 ـ تلاش براى اصلاح جامعه (خود سازى اجتماعى): تلاش براى برطرف كردن مفاسد اجتماعى از طریق امر به معروف و نهى از منكر و اهتمام براى تربیت نسل مهذّب و كارا و خلاصه آماده سازى زمینه براى ظهور امام زمان (علیه السلام)یكى از وظایف منتظر واقعى است، چون تا زمینه ى ظهور فراهم نگردد امكان ظهور امام زمان (علیه السلام)میسر نخواهد شد.

4 ـ كسب آمادگى هاى فكرى و فرهنگى و نظامى براى یارى امام زمان (علیه السلام): چرا كه آن حضرت پس از قیام به یارانى نیاز دارند كه حداقل در یكى از عرصه ها بتواند مفید واقع گردد.

5ـ توبه از گناهان

6 ـ اطاعت و پیروى از نایبان امام زمان (علیه السلام): همان طور كه مى دانیم در زمان غیبت امام زمان (علیه السلام) مردم موظفند در تمام كارها و حوادث، به توصیه ى ائمه ى اطهار(علیهم السلام)بویژه امام زمان (علیه السلام) به فقهاى جامع الشرایط ـ كه نواب عام آن حضرت هستند ـ مراجعه كنند و به احكامى كه آن ها طبق موازین شرعى صادر مى كنند، عمل نمایند.

7 ـ دعا براى سلامتى امام زمان (علیه السلام) و تعجیل فرج ایشان: منتظر واقعى در هر صبح و شام با خلوص نیت از پیشگاه خداى مهربان سلامتى و ظهور امام زمان (علیه السلام)را درخواست مى نماید.

8 ـ صدقه دادن براى سلامتى امام زمان (علیه السلام)

9 ـ انجام اعمال عبادى مانند خواندن نماز و قرآن، زیارت نمودن به نیابت از امام زمان (علیه السلام)

10 ـ توجه به اماكنى كه مورد عنایت امام زمان (علیه السلام) است نظیر مشاهد مشرفه، مسجد سهله، مسجد جمكران و …

11 ـ توسل به امام زمان (علیه السلام) و زیارت آن حضرت با زیارت ها و دعاهایى كه در كتب ادعیه مانند مفاتیح الجنان آمده و از آن جمله موارد ذیل است:

الف) دعاى عهد كه هر روز صبح بعد از نماز خوانده مى شود: اللهم رب النور العظیم و رب الكرسى الرفیع … ،

ب) دعاى اللهم عرفنى نفسك فانك لم ان لم تعرفنى نفسك … این دعا در عصر روز جمعه خوانده مى شود،

ج) دعاى كه براى برآورده شدن حاجات ذكر شده است و با این عبارت شروع مى شود: الهى عظم البلاء و برح الخفاء …،

د) دعا براى سلامتى امام زمان (علیه السلام): اللهم كن لولیك الحجة ابن الحسن …،

هـ) دعاى حضرت مهدى (علیه السلام) كه با این عبارت آغاز مى شود: اللهم ارزقنا توفیق الطاعة و بعد المصیبته …، و) زیارت آل یاسین. جهت توضیح بیشتر به كتابهاى (وظیفة الانام) و (شیوه هاى یارى قائم آل محمد علیه السلام) مراجعه شود.
منبع : beytoote.com

فرا رسیدن نیمه شعبان بر منتظران حضرت مبارک.

کسی می‌آید

کسی می آید از یک راه دور آهسته آهسته

شبی هم می کند زینجا عبور آهسته آهسته

غبار غربت از رخسار غمگین دور می سازد

و ما را می کند غرق سرور آهسته آهسته

دل دریایی ما را به دریا می برد روزی

به سان ماهی از جام بلور آهسته آهسته

ازین رخوت رهایی می دهد جانهای محزون را

درونها می شود پر شوق و شور آهسته آهسته

نسیم وحشت پاییز را قدری تحمل کن

بهار آید اگر باشی صبور آهسته آهسته

کسی می آید و می گیرد احساس خدایی را

ز انسانهای سرشار از غرور آهسته آهسته

فنا می گردد این تاریکی و محنت ز دنیامان

ز هر سو می دمد صدگونه نور آهسته آهسته

به سر می‌آید این دوران تلخ انتظار آخر

و ناجی می کند اینجا ظهور آهسته آهسته

ز الطاف خداوندی حضورش را تمنا کن

که او مردانه می یابد حضور آهسته آهسته

اللهم عجل الولیک الفرج

- انواع رفتار
انسان‌ها در برخورد با مسائل مختلف زندگي رفتارهاي گوناگوني از خود نشان مي‌دهند. به طور كلي مي‌توان اين رفتارها را به سه دسته تقسيم كرد: 1- رفتار منفعلانه، 2- رفتار پرخاشگرانه، 3- رفتار قاطعانه.

1-1 رفتار منفعلانه
هدف از اين نوع رفتار اجتناب از درگيري و اختلاف است. اين نوع افراد اغلب ديگران را به خاطر مسائل موجود شماتت مي‌كنند؛ مسؤوليتي در قبال كيفيت زندگي خود به عهده نمي‌گيرند و گاه همه‌ي تقصيرها را به گردن مي‌گيرند تا به عنوان يك فرد ازخودگذشته و فداكار ظاهر شوند.
آن قدر به ديگران اهميت مي‌دهند كه اصل را ديدگاه ديگران نسبت به خود قرار مي‌دهند، از اين رو ناخودآگاه براي جلب نظر ديگران خود را به كلي از ياد مي‌برند و تمام انرژي و وقتشان را صرف برآورده كردن خواسته‌هاي ديگران مي‌كنند.

1-2 رفتار پرخاشگرانه
اين نوع رفتار با هدف سلطه‌جويي و رسيدن به خواسته‌هاي خويش از هر طريقي است. اين افراد به راحتي حقوق ديگران را زير پا مي‌گذارند. بيشتر توجه آن‌ها برآوردن شدن حقوق و خواسته‌هاي خودشان است، بي آن كه به مسؤوليت‌هايي كه خودشان در قبال ديگران دارند، توجهي داشته باشند. شايد اين افراد در كوتاه‌مدت به بيشتر خواسته‌هاي خود برسند، امّا بهاي آن را ديگران بايد بپردازند.

1-3 رفتار جرأتمند يا قاطعانه
در اين نوع از رفتار، افراد به آساني با احترام گذاشتن به حقوق خود و ديگران به خواسته‌هاي منطقيشان ارزش مي‌نهند.

2- مفاهيم نظري پرخاشگري
2-1 ذاتي بودن پرخاشگري
گروهي از صاحب‌نظران معتقدند خشونت در ذات انسان‌ها است، يعني همه چيز را به گردن ژن‌ها و هورمون‌ها مي‌اندازند و اكثريت مردم اين نظريه را قبول دارند.
افرادي مانند فرويد و لورنز معتقدند كه پرخاشگري به عنوان يك نيروي نهفته در انسان داراي حالت هيدروليكي است كه به تدريج در شخص متراكم و فشرده مي‌شود و سرانجام نياز به تخليه پيدا مي‌كند.

2-2 منشأ اجتماعي و يادگيري
دانشمندان امروز معتقدند پرخاشگري محصول يادگيري است. برخي از اين افراد عوامل ذاتي را كم‌رنگ مي‌بينند.
اين گروه فكر ذاتي بودن پرخاشگري را براي انسان خطرناك و مخرّب مي‌دانند، زيرا داشتن چنين فكري سبب مي‌شود كه پرخاشگري مانند ميل به غذا يك واكنش اجتناب‌ناپذير تلقي شود، بنابراين انسان در كنترل آن نمي‌تواند نقش داشته باشد. به همين دليل آن‌ها معتقدند كه پرخاشگري از نظر اجتماعي هم قابل آموزش است و هم قابل پيشگيري و كنترل و براي نظر خود چند دليل آورده‌اند:
1- دشمني ذاتي ميان حيوانات وجود ندارد و آنچه ما مي‌بينيم آموزش‌هاي والدين آن‌هاست.
2- وجود كروموزوم اضافي را نمي‌توان دليلي بر ذاتي بودن پرخاشگري دانست، كروموزوم‌هاي اضافي سبب افزايش و درشتي اندام مي‌شود.
3- تحريك الكتريكي هيپوتالاموس در مورد حيوان وقتي موجب رفتار پرخاشگرانه مي‌شود كه او در برابر حيوان ضعيف‌تر از خود قرار گرفته باشد. اگر حيوان در مقابل او قوي‌تر از وي باشد، واكنش او فرار است نه پرخاشگري. در انسان نيز حالت هيجاني عصبانيت و پرخاشگري بر طبق نظريه تحريكي- شناختي ناشي از شناخت فرد از كلمات و مفاهيم به عنوان ابزار عصباني‌كننده و توهين‌آميز استفاده كرد، به همين دليل ممكن است از دو فرد يكي در برابر شنيدن كلمه‌اي عصباني نشود و ديگري در برابر شنيدن همان كلمه عصباني شود. حال اگر پرخاشگري ذاتي بود بايد هر دو نفر عصباني مي‌شدند.
3- نمودهاي خشم
خشم كه يكي از غرايز وجودي انسان و حالت هيجاني روحي است به حالت‌هاي مختلف بروز مي‌كند.

3-1 پرخاشگري
بلند كردن صدا، درشت‌گويي يا به زبان آوردن كلمات توهين‌آميز، لعن و نفرين.

3-2 طعنه‌زني
مسخره كردن يا به زبان آوردن سخناني كنايه‌آميز در مورد ديگران، فاش كردن اسرار ديگران يا تحقير كردن شخصي جلوي ديگران.
3-3 خشم سرد
قهر كردن يا كنار كشيدن خود براي دوره‌هاي زماني متعدد، خودداري از رفتار دوستانه، انكار اشتباهات.

3-4 خصومت
انتقال ناراحتي درون به بيرون، صداي بلند.

4- فايده قوّه‌ي غضبيه
قوه غضبيه يكي از نعمت‌هاي بزرگ الهي و مايه‌ي آباداني دنيا و آخرت و بقاي شخص و نوع انسان است و در تشكيل مدينه‌ي فاضله و نظام جامعه مدخليت عظيم دارد.
اگر اين نيرو در حيوان نبود، در برابر ناملايمات طبيعت از خود دفاع نمي‌كرد و اگر در انسان نبود علاوه بر زوال و نابودي از بسياري كمالات و ترقّيات بازمي‌ماند.
انجام امر به معروف و نهي از منكر و اجراي حدود و تعزيرات و ساير برنامه‌هاي ديني و عقلي جز در سايه‌ي قوه‌ي غضب صورت نمي‌گيرد. آنان كه خاموش كردن و كُشتن قوه‌ي غضب را كمال مي‌دانند، سخت در اشتباهند و از حد كمال و اعتدال غافلند.
خداوند اين قوه را عبث قرار نداده؛ جهاد با دشمنان دين و حفظ نظام بشري و دفاع از مال و جان و ناموس و جهاد با نفس جز با اين قوه انجام نمي‌گيرد و حفظ حدود و مرزها از تجاوز دشمن و دفع ضرر براي جامعه در سايه‌ي آن انجام مي‌شود.

 پی نوشتها:

1-مريم، كربلايي عليگل، همان، ص 82.

2- فرشاد، نجفي‌پور، خشم و خشونت، چاپ اوّل، تهران، نسل نوانديش، 1386، ص 29.
3- شهرام، مامي و مصطفي، نادري، همان، به نقل از جرج دبليو. گريفين، ويژگي‌هاي پيش‌بيني‌كننده پرخاشگري.

4- شهرام، مامي و مصطفي، نادري، همان، به نقل از ابوالقاسم اكبري، مشكلات نوجوانان و جوانان.
- رابرت، ني، غلبه بر خشم، مترجم: مرجان فرجي، تهران، رشد، 1389، ص54

5- جواد، محدثي، همان، ص 78.

روز بزرگداشت شیخ کلینی
روز نوزدهم اردیبهشت در تاریخ رسمی کشور به عنوان روز بزرگداشت شیخ کلینی نام گذاری شده است. در جلسه ۴۶۵ مورخ 6/6/86 شورای فرهنگ عمومی موضوع نامگذاری روز ۱۹ یا ۲۶ اردیبهشت به عنوان روز بزرگداشت شیخ کلینی به پیشنهاد حجت‌الاسلام محمد محمدی ری شهری رییس مؤسسه علمی ـ فرهنگی دارالحدیث مطرح شد. به اتفاق آرا روز 19 اردیبهشت به عنوان روز بزرگداشت شیخ کلینی تصویب و مقرر شد و برای تصویب نهایی به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارسال شد.
ثقة الاسلام محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینی رازی معروف به شیخ کلینی ، مشهورترین دانشمند فقیه شیعه در نیمه اول قرن چهارم (ه ق) و مولف کتاب گرانسنگ الکافی است.
كلینی پس از هفتاد سال زندگی كه بیست سال آن تلاش و تحقیق همراه با رنج ها و غربت ها برای تدوین كتاب كافی بود سرانجام در ماه شعبان سال 329 ق. عروج كرد.
بسیاری از بزرگان از او روایت نقل كرده‌اند كه از آن میان احمد بن ابراهیم معروف به ابن ابی رافع صیمری، احمد بن احمد كاتب كوفی، احمد بن علی بن سعد سعید كوفی، ابوغالب احمد بن محمد رازی، عبدالكریم بن عبدالله بن نصر بزار تنیسی، علی بن احمد بن موسی دقاق، محمد بن احمد سنانی زاهری، ابوالفضل محمد بن عبدالله بن مطلب شیبانی، محمد بن علی ماجیلویه، محمد بن عصام كلینی، جعفر بن محمد بن قولویه قمی مؤلف كتاب كامل الزیارات، هارون بن موسی تلعكبری، محمد بن احمد صفوانی و محمد بن ابراهیم نعمانی مؤلف كتاب غیبت نعمانی را می‌توان نام برد.
پانویس:
1. مفاخر اسلام، علی دوانی، ج 3، ص 26.
2. معجم رجال الحدیث، آیت الله خویی، ج 11، ص 194.
3. مفاخر اسلام، ج 3، ص 55.
4. میرزا محمدعلی مدرس تبریزی، ج 5، ص 79.
5. سه كتاب دیگر این مجموعه عبارت‌اند از: من لایحضره الفقیه، تألیف شیخ صدوق، تهذیب و الاستبصار، تألیف شیخ طوسی.
6. در دورانی كه «قرمطیان» با عقاید التقاطی خود، كه مخلوطی از عقاید زردشتی، مانوی و اسلامی بود. به مبارزه با عقاید و مقدسات مسلمین پرداختند، كلینی با شجاعت شیعی خویش عقاید آن ها را به نقد كشید و برای آگاه كردن شیعیان از این حركت انحرافی كتاب «الرد علی القرامطه» را نوشت و در دسترس شیعیان قرار داد..
7. مفاخر اسلام، ج 3، ص 27 و 90.
8. ریحانه الادب، ج 5، ص 80.
9. اصول كافى-ترجمه مصطفوى، مقدمه، ص 8.
منبع : http://wiki.ahlolbait.com

آثار شیخ صدوق
شیخ صدوق این عالم بزرگ و محدث گران قدر تألیفات با ارزش بسیاری از خود به جا گذاشت. شیخ طوسی در این باره می نویسد: « او سیصد کتاب تألیف کرده است» کتاب های شیخ صدوق همه در نهایت نیکویی و استحکام و در زمینه های متنوعی نوشته شده اند، که این خود نشانگر قدرت علمی و آشنایی گسترده او با علوم اسلامی است. برخی از مهمترین آثار ایشان عبارتند از:
1- من لا یحضره الفقیه (دومین کتاب از کتب اربعه)
2- علل الشرایع (درباره فلسفه احکام و علت تشریع آن‌ها است)
3- کمال الدین و تمام النعمه (درباره اثبات وجود امام زمان و غیبت طولانی آن حضرت از نظر عقلی و نقلی)
4- کتاب التوحید
5- الخصال
6- الامالی
7- عیون الاخبار الرضا
8- کتاب صفات شیعه
9- کتاب مصادقه الاخوان
10- کتاب اثبات ولایت علی علیه‌السلام
11- کتاب معرفت
12- کتاب مدینه العلم
13- کتاب مقنع در فقه
14- کتاب معانی الاخبار
15- کتاب مشیخته الفقیه

منبع ::www.tebyan.net

یا ایها المدثر

از سال‌ها عزیمت

گویا که آمدی تو!

سردی ز چیست آخر؟

می‌لرزی از چه احمد؟

این بار آمدی تو!

این بار گو چه دیدی

در حال روزه‌داری

وقت نماز آری؟!

این بار گو چه دیدی؟!

این بار آمدن نیست

این بار فرق دارد

انگار رفتنی شد

چشمان برق بارد

انگار آشنایی می‌خواندت محمّد

می‌گویدت صدا با

آرامشی مؤثر

برخیز ای محمّد

یا ایها المدثر

۱۰۰۰ گل سرخ تقدیم به معلم عزیزم که به من درس صبر و وفاداری آموخت . و مرا در سرزمین دانش بارور ساخت . روزت مبارک . . .

ای زینب(س)
تو کوه صبر باشی و من نگاهم به بی صبرانی باشد که ادعای اسوه بودن دارند ؟!
تو فرمانبردار امام خویش باشی و من غافل از امام حاضر و حیّ خود باشم ؟
یاری ام کن!
کمکم کن تا تو را الگوی زیستنم بدارم و بدانم
یاری ام کن تا چنان باشم که با امام خویش بودی

زینب که نماینده بود زهرا را / بگرفته بدست رشته ی دلها را
از صبر خدائی است که با آن همه غم / شیرازه کند کتاب عاشورا را . . .

سرّ نی در نینوا می ماند اگر زینب نبود / کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود . . .