مردی باعیالش مشغول غذاخوردن بودسائلی به درب خانه آمدومرغ بریان کرده ای نزدآنهابودولی مرداوراردکرد.پس ازچندی اتفاقاآن مردفقیرشدوزن ودراطلاق دادوآن زن شوهردیگری انتخاب نموداتفاقاروزی باشوهردوم مشغول غذاخوردن بودندکه سائلی به درخانه آمدشوهربه زن گفت :این مرغ بریان شده راببربه آن سائل بده پس چون زن دررابازکرددیدشوهراول خودش است مرغ رابه اودادوباچشمی گریان بازگشت .شوهرعلت گریه اش راپرسیدگفت :سائل شوهراولی من بود وقضیه رانقل کردآن مردبه زن خودگفت :والله آم سائل هم من بودم .
روزگاراست آنکه گه عزت دهدگه خواردارد
چرخ بازیگرازاین بازیچه هابسیاردارد

رژیم غذایی مناسب درماه مبارک رمضان
• افطار
• توصیه های تغذیه ای
• خوراکیهای سفره ماه رمضان
• منبع:

وعده سحری را به هیچ وجه فراموش نکنید، زیرا سحری در ماه رمضان همانند صبحانه در روزهای عادی، مهمترین وعده ی غذایی است این وعده ی غذایی، مواد مغذی لازم و انرژی مورد نیاز برای تمرکز و فعالیت روزمره را تامین می کند و سوخت و ساز پایه ی بدن را بالا نگه می دارد.

اشخاصی که بدون سحری اقدام به روزه گرفتن می کنند در طول روز دچار افت قند خون، کاهش تمرکز و توان کاری می شوند این عوارض هیچ ارتباطی به روزه گرفتن ندارد و نتیجه تغذیه ی نامناسب است. در هنگام سحر سعی کنید از مواد غذایی حاوی کربوهیدرات های پیچیده و دارای فیبر مانند غلات کامل، حبوبات و سبزیجات به جای کربوهیدرات های ساده مثل قند، مربا، برنج و نان های بدون سبوس استفاده کنید؛ چرا که کربوهیدرات های پیچیده سرعت هضم کم و خاصیت سیر کنندگی بیشتری دارند و به حفظ قند خون در محدوده ی طبیعی و تاخیر در ایجاد حس گرسنگی کمک می کنند. به هر میزان که سحری سبک تر باشد، احساس سنگینی، کسالت و خواب آلودگی کمتر بروز کرده و شخص فعالیت روزانه را با نشاط بیشتری آغاز می کند.

مثال هایی از انتخاب های غذایی در هنگام سحر:

-2 تا 3 تکه نان (ترجیحاً نان سنگگ) به همراه پنیر و خرما یک وعده ی سبک و مناسب برای سحر است.
-یک بشقاب سالاد همراه با یک تکه مرغ یا ماهی را می توان به عنوان سحری میل کرد (همراه با سالاد می توانید از 2 تا 3 قاشق مربا خوری روغن زیتون استفاده کنید).
-حلیم یک منبع غذایی غنی از پروتئین با سرعت هضم کم برای وعده ی سحری مناسب می باشد.

افطار
بهتر است روزه را با شیر یا آب ولرم، خرما و چای کم رنگ باز کرده و به تدریج از مواد غذایی سبک مانند نان و پنیر، گردو و سوپ که فشار چندانی به معده وارد نمی کنند استفاده کنیم. همچنین بهتر است بین افطار و صرف شام یک فاصله ی زمانی کم در نظر گرفته شود تا بدن بتواند خود را آماده ی قبول غذاهای پرحجم تر کند.

مصرف مواد غذایی شیرین، اما با شیرینی طبیعی در هنگام افطار بسیار ضروری است چرا که بدن به خصوص سلول های مغز نیاز مبرمی به دریافت منابع انرژی به شکل گلوکز دارد. بنابراین مصرف خرما، کشمش و یا افزودن یک قاشق چای خوری شکر به شیر یا چای خوری شکر به شیر یا چای کاری عاقلانه است.

پرخوری و مصرف بیش از حد غذاهای پرچرب و شیرین چون نان خامه ای، زولبیا، بامیه، حلوا، شله زرد و… توصیه نمی شود؛ زیرا این خوراکی ها باعث تحریک معده، اضافه وزن و نیز عطش شدید می شوند که اغلب این تشنگی را با نوشیدن مقادیر زیاد عطش شدید می شوند که اغلب این تشنگی را با نوشیدن مقادیر زیاد نوشیدنی های سرد جبران می کنند. نوشیدن آب زیاد همراه با غذا باعث رقیق شدن شیره ی معده و تاخیر هضم غذا می شود، بنابراین این افراد دچار نفخ شکم و سایر ناراحتی های گوارشی خواهند شد.

مصرف مواد غذایی از کلیه ی گروه های غذایی به صورت متعادل برای وعده ی شام توصیه می شود. البته مصرف انواع میوه پس از شام تا هنگام خواب را فراموش نکنید.

توصیه های تغذیه ای

- مصرف مقادیر کافی آب بین افطار و هنگام خواب برای پیشگیری از کم آبی بدن
- مصرف مقادیر کافی از سبزیجات در وعده ی غذایی و مصرف میوه در پایان وعده ی غذایی
- اجتناب از مصرف مواد غذایی پر ادویه
- اجتناب از زیاده روی در مصرف مواد غذایی حاوی قند بالا مانند شیرینی و شکلات به ویژه در سحر
توصیه به مصرف کربوهیدرات های پیچیده برای سحر
- اجتناب از مصرف مقادیر زیاد نوشیدنی های کافئین دار مانند قهوه، چای و نوشابه به خصوص در هنگام سحر.
کافئین موجود در این نوشیدنی ها باعث دفع زیاد ادرار و در نتیجه کم آبی و از دست دادن مواد معدنی مورد نیاز بدن در طول روز می شود، بنابراین سه تا پنج روز قبل از ماه رمضان به تدریج دریافت این نوشیدنی ها را کاهش دهید. البته به خاطر داشته باشید که کاهش ناگهانی کافئین منجر به سردرد، تغییرات رفتاری و تحریک پذیری می شود.
- اجتناب از پرخوری به ویژه در سحر
- پرهیز از مصرف غذاهای چرب و سرخ شده، غذاهای چرب باعث سوزش سر دل سوء هاضمه و اضافه وزن می شوند.
- سیگار یک عامل خطر برای سلامتی است اگر نمی توانید یکدفعه سیگار را ترک کنید چند هفته قبل از ماه رمضان به تدریج شروع به کاهش استعمال سیگار نمایید.
- تهیه انواع و اقسام خوراکی ها در مهمانی های افطار موجب از بین بردن اثرات معنوی روزه و منجر به پرخوری و اسراف می شود.

روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان علاوه بر آثار روحی و معنوی، اثرات جسمانی بسیار ارزشمندی دارد. اما بدون شک زمانی می توان از تاثیرات مثبت روزه بهره مند شد که تغذیه در هنگام افطار و سحر منطبق با یک رژیم متعادل و متنوع باشد. در طول این ماه نیازی به پرخوری نیست؛ زیرا در طول روزه داری بدن مکانیسم های تنظیمی خود را از قبیل مصرف بهینه ی ذخیره ی چربی و کاهش سوخت و ساز بدن باعث حالت هایی چون کرختی، بی حالی و کاهش دمای بدن می شود که این امر در زوزهای طبیعی است و جای نگرانی ندارد.

روزه به درمان برخی از بیماری سم زدایی بدن و استراحت دستگاه گوارش کمک می کند و به منظور کاهش وزن کاهش چربی خون و کنترل قند خون به افراد جامعه توصیه می شود .
این مقاله توصیه هایی را در رابطه با تغذیه ی مناسب و پیشگیری از بروز مشکلات رایج در طول ماه رمضان در اختیار شما قرار می دهد با رعایت این نکات شما قادر خواهید بود به راحتی روزه بگیرید و به طور کامل از فواید معنوی و جسمانی ماه رمضان بهره مند شوید.

خوراکیهای سفره ماه رمضان

• هویج آرایی
• کاچی
• حلیم
• حلوای بادام
• حلوای خرما

منبع:
مجله هنر آشپزی

رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:
خوشا به حال كسانى كه براى خدا گرسنه و تشنه شده‏اند اینان در روز قیامت‏سیر مى‏شوند.
وسائل الشیعه، ج 7 ص 299، ح‏2.

امام صادق علیه السلام فرمود
یك درهم صدقه دادن از یك روز روزه مستحبى برتر و والاتر است.
وسائل الشیعه، ج 7 ص 218

نگاه مرد به زن نامحرم
الف – اقسام زن از حيث نگاه
فقيهان در مسأله نگاه ، نسبت به چهار دسته از زنان ، بحث كرده اند :
1- زن مسلمان بالغ و آزاد .
2- زن غيرمسلمان بالغ و آزاد .
3- كنيز مسلمان و غيرمسلمان
4- زنان باديه نشين و ديگر زناني كه مصداق « إذا نهين لاينتهين » قرار مي گيرند ؛ خواه مسلمان باشند و خواه غير مسلمان .
احكام اين چهار گروه در بسياري از حالات ، مانند يكديگر است .
ب- حالات نگاه
فقيهان ، حكم نگاه را در حالتهاي زير ، مورد بررسي قرارداده اند :
1- اختيار .
2- ضرورت ( درمان و شهادت ) .
3- ازدواج .
4- خريد ( كنيزان ) .
محل بحث ما در اينجا صرفاً دسته اول از زنان و در حالت اوّل نگاه است ؛ يعني حكم نگاه اختياري به زن مسلمان بالغ و آزاد . سؤال اين است كه : آيا مرد ، مي تواند بدون قصد ازدواج يا پيش آمدن ضرورتي ، به يك زن مسلمان بالغ و آزاد كه به او نامحرم است ، نگاه كند ؟

آراء فقيهان
در پاسخ به سؤال فوق ، سه نظر در ميان فقيهان به چشم مي خورد :
1- منع مطلق مگر در هنگام ضرورت
برخي از فقيهان گذشته و كنوني ، بر اين باورند كه نگاه به زن نامحرم ، اگر ضرورتي نباشد ، به طور مطلق ، حرام است يكي از اين فقيهان ، علامه حلّي است كه در « التذكره » مي نويسد :
« نگاه دو حالت دارد يا از روي نياز است و يا از روي نياز نيست ؛ در صورتي كه نياز نباشد ، مرد نمي تواند به زن نامحرمي كه قصد ازدواج با او را ندارد ، نگاه كند ، البته به غير از دست و صورت ؛ نگاه به اين دو عضو، حرام نيست مگر آن كه مايه ي فتنه باشد زيرا خداي متعال مي فرمايد : « قل للمؤمنين يغضّوا من أبصارهم » و اگر خوف فتنه نباشد ، شيخ « رحمه الله » مي گويد : نگاه در اين حالت ، كراهت دارد و حرام نيست ؛ زيرا خداي متعال مي فرمايد: « و لا يبدين زينتهنّ إلّا ما ظهر منها » كه به چهره و دست ، تفسير شده است . و قول شافعيه نيز همين است . البته شافعين طبق يك نظر ديگر ، نگاه به دست و صورت را حرام مي شمارند زيرا مسلمانان به اتفاق ، بيرون آمدن زنان را بدون پوشش ، ممنوع مي دانند ، در صورتي كه اگر نگاه به آنان ، حلال بود ، ايشان نيز همچون مردان به حساب مي آمدند ؛ علاوه بر اين ، نگاه به زنان ، موجب فتنه انگيزي و تحريك شهوت است لذا آنچه با شرع ، سازگاري دارد ، آن است كه باب اين فتنه ، بسته گردد و از بيان جزئيات صرف نظر شود … نزد من همين قول ، قوي تر به نظر مي رسد » .
ظاهر كلام علامه دركتاب « المختلف » مؤيد و موافق برداشت فوق است . وي در « شرح الارشاد » نوشته است :
« مرد در مقابل زن ، به طور كامل ، عورت است و زن نيز در مقابل مرد ، به طور كامل ، عورت است » .

2- تفكيك بين نگاه اول و نگاه هاي بعدي
گروهي ديگر از فقيهان گذشته و حال ، ميان نگاه اول و نگاه هاي بعدي ، فرق گذاشته اند ، به اين ترتيب كه نگاه اول را مجاز شمرده اند . البته برخي نگاه اول را مكروه دانسته اند – اما بيش از يك نگاه را به سبب حرمت ، منع كرده اند .
محقق حلّي در « الشرايع » مي گويد :
« قاعده بر اين است كه مرد نبايد به هيچ وجه به زن نامحرم نگاه كند ، مگر آن كه ضرورتي رخ دهد و نگاه به دست و صورت – با وجود آن كه كراهت دارد – براي يك بار مجاز است . اما تكرار نگاه ، مجاز نيست » .
علامه ي حلّي – مطابق نقل شهيد ثاني در كتاب « المسالك » - در اكثر كتب خويش ، اين نظر را بر مي گزيند ؛ به طور مثال در كتاب « القواعد » مي گويد : « يك بار نگاه كردن به دست و صورت زن نامحرم، مجاز است نه بيشتر».
شهيد اول نيز در كتاب « اللمعت الدمشقيه » همين اعتقاد را دارد :
« مرد نمي تواند بيش از يك بار ، آن هم از روي ضرورت ، به زن نامحرم نگاه كند … همينطور براي زن حرام است كه به مرد نامحرم ، نگاه كند يا صداي او را بشنود ، مگر به خاطر ضرورتي … »
فاضل مقداد در كتاب « التنقيح » همين نظر را برگزيده است .
3- جواز نگاه به طور مطلق
گروه سوم از فقيهان قديم و جديد ، نگاه مرد را به چهره و دست زن نامحرم ، به طور مطلق ، جايز مي دانند حتي اگر ضرورتي در ميان نباشد .
از جمله ي اين گروه شيخ مفيد است ؛ وي در كتاب « المقنعه » چنين مي گويد :
« براي مرد حلال نيست كه به چهره ي زن نامحرم ، به قصد لذّت بردن ، نگاه كند » .
شيخ طوسي نيز در اين گروه قرار مي گيرد ؛ وي در كتاب « المبسوط » مي گويد :
« براي مرد نامحرم ، حلال نيست كه بدون ضرورت يا نياز ، به زن نامحرم نگاه كند . نگاه مرد به عورت زن ، ممنوع است و به غير عورت ، يعني دست و صورت ، مكروه است ؛ زيراخداي تعالي مي فرمايد : « قل للمؤمنين يغضّوا من أبصارهم … » اما نگاه اگر از روي ضرورت يا نياز باشد ، جايز است … نياز مانند آن كه يك مرد بخواهد عليه زني شهادت بدهد كه در اين حالت ، بايد او را نگاه كند تا بشناسد يا آنكه قصد خريد و فروش و داد و ستد با او را داشته باشد … » .
از ظاهر سخن شهيد ثاني در « المسالك » همين نظر ، برداشت مي شود ؛ نراقي نيز در « المستند » با اين رأي ، موافق است .
احتياط در فتوا و احتياط در رفتار ( عمل )
آنچه نقل كرديم ، اقوالي است كه در مسأله نگاه مرد به زن نامحرم ، وجود دارد ؛ طبيعتاً طرفداران هريك از نظريه ها براي عقيده ي خويش ، دلايل شرعي دارند .
بدون شك ، مقتضاي اصل احتياط در دين ، آن است كه به طور مطلق از نگاه خودداري شود . مگر آنكه ضرورتي پديد آيد كه در آن صورت نيز بايد از نگاه شهوت آلود ، پرهيز نمود .
شايد عقيده و رويه ي بسياري از فقيهان كه ممنوعيت مطلق نگاه يا تفاوت گذاشتن ميان نگاه اول و تكرار نگاه ، به آنان نسبت داده شده است ، آن باشد كه نگاه به دست و چهره ي زن نامحرم ، به طور مطلق ، جايز است اما اين فقيهان از روي احتياط ، ترجيح داده اند كه اين حكم را به صراحت بيان نكنند ؛ زيرا بيم آن دارند كه با گفتن مواردي كه خداوند متعال ، آزاد شمرده ( رخصت ها ) ، مردم حدود اين آزادي ها را گسترش دهند و از مرزهاي الهي فراتر بروند و در نتيجه ، مرتكب حرام گردند .
حاشيه ي شهيد ثاني بر نظريه ي دوم ( فرق نهادن ميان نگاه اول و نگاههاي بعد ) ، بيانگر چنين احتياطي است :« اين نظر ، خوب است ، در صورتي كه از تكرار نگاه يكي از دو محظور ، رخ دهد وگرنه اشكال نظريه ي تحريم مطلق ، روشن است و شكي نيست كه اعتقاد به تحريم مطلق ، راه سلامت است » .
خداوند به اين فقيهان ، پاداش نيكو دهد و تلاش آنان را مشمول احسان خود گرداند چرا كه اينان ، پاسداران و حاملان شريعت اسلامند .
امّا در زمينه ي رخصت هاي ( آزادي هاي ) موجود در شريعت ، از حيث بيان فتوا ، ديدگاهي به ذهن ما مي رسد كه بيان آن را در اينجا مناسب مي دانيم و از خداي تعالي مي خواهيم كه ما را از لغزش ، حفظ فرمايد؛ آن ديدگاه چنين است :
گاهي مي بينيم حكم شرعي الهي يك مسأله ، در ابهام قرار دارد و دليل روشني براي آن در اختيار نداريم يا آنكه حكم ، ابهام ندارد و دليل آن نيز واضح است ؛ امّا ميزان ابتلاي مردم به آن مسأله ، محدود ونادر است و شرايط جامعه يا فرد ، اقتضا مي كند كه از تعدّي به حدود الهي حذركنيم و به بهانه ي رخصت شرعي ، حدود خداوندي را زيرپا نگذاريم ، در چنين مواقعي كه بدون هيچ دشواري يا زياني براي مكلّف – اعم از فرد يا جامعه – امكان احتياط ورزيدن وجود دارد . بي ترديد ، احتياط امري پسنديده و معقول است ؛ زيرا در اينگونه موارد ، احتياط ، وسيله اي براي حفظ حرمت شريعت و تضمين درستي و سلامت رفتار مكلّفان – اعم از فرد يا جامعه – به شمار مي آيد و كتمان حقيقت شرع ، محسوب نمي شود .
ولي گاه ملاحظه مي كنيم كه يك حكم شرعي ، از دليلي روشن ، برخوردار است و ميزان ابتلاي به آن ، طوري گستردگي دارد كه بيشتر يا تمام افراد جامعه را دربر مي گيرد و طرح اصل « احتياط » سبب گرفتاري شديد مي شود ، به گونه اي كه بيشتر مردم را به زير پا نهادن احتياط و افتادن در شبهه ي معصيت وادار مي نمايد ؛ در چنين حالاتي طرح مسأله احتياط ، قطعاً با هدف شارع مقدس منافات دارد ؛ زيرا سبب مي شود تا مصلحت حكم شرع براي تمام مردم از ميان برود و هيچ راهي براي جبران آن ، باقي نماند .
لذا شارع مقدس با توجّه به اين قضيه در بيان رابطه ي فرد و جامعه ، تعدّي به حدود الهي و آزادگذاشتن اعمال ممنوع را نهي فرموده است :
 تِلْكَ حُدُودُ اللهِ فَلاتَقْرَبوُها
 اينها ، حدود فرمان خداست ، پيشتر مياييد …